پرسیل

غم اعتیادآوره. من عاشق میشم چون منتظر غمی‌هستم که قراره بعدش دهنمو سرویس کنه. من با خانوادم دعوا میکنم چون منتظر حس ناخواسته بودنم، حسی که بهم غم رو تزریق میکنه. درس نمیخونم چون منتظر غم بعد از افتادن و گند زدن هستم. من در انتظار غم نشسته‌ام. همیشه.
و دوست دارم این غم رو با اطرافیانم قسمت کنم واسه همین دوست ندارم تنها باشم.